Verslag van de vergadering van 1 november 2016 (2016/2017 nr. 5)
Status: gecorrigeerd
Aanvang: 15.22 uur
De heer Schalk i (SGP):
Voorzitter. Het is al een aantal jaren geleden dat ik op de grond hurkte, mijn zoontje vastpakte, hem dicht tegen me aan hield en staarde in de inktzwarte duisternis van de grotten van de Sint-Pietersberg in Limburg. Onze gids had ons even alleen gelaten, maar hij nam de lantaarn mee. Hij waarschuwde ons: houd je vast aan de wand, want het wordt zo intens donker dat je volslagen gedesoriënteerd raakt; je kunt zelfs je evenwicht verliezen. En dat was zo. Ik hield mijn kind vast en werd bevangen door het absolute donker. Dat was beklemmend. Totdat de gids terugkeerde. Het eerste wat wij zagen, ergens in de verte, was onmiskenbaar een sprankje licht!
Dit beeld gebruik ik omdat de thema's die ik wil benoemen ergens op het spectrum tussen donker en licht zitten. Bij deze algemene beschouwingen moeten we durven duiden: is dit licht of is dit duisternis? Men kan denken aan het thema veiligheid. Onze defensie strijdt tegen IS. Wat is IS? Licht of duisternis? Het lijdt geen twijfel: dit zijn duistere krachten. Daartegen strijden vraagt om een krachtige defensie. Volgend jaar 300 miljoen erbij is dus een mooi begin, maar er is veel meer nodig, zeker nu de spanning internationaal gezien verder oploopt.
Men kan ook denken aan het terrorisme. De schokkende voorbeelden zijn bekend: met een bijl, een mes, een bom of een vrachtwagen. Schrikbarend, duisternis! Laten wij inzetten op licht, door te zorgen voor adequate opsporing, voor voldoende politie, voor een sterke inlichtingendienst en voor internationale opsporing, maar ook voor adequate bescherming van bevolkingsgroepen die al eeuwen bij ons wonen, zoals de joodse gemeenschap. Wat vindt de minister-president ervan dat de Cheider-school in Amsterdam onlangs extra beveiligd moest worden met een nieuw hek? Natuurlijk moeten wij niet de fout maken om terrorisme een-op-een om te zetten in antisemitisme, maar het laatste kan onderdeel zijn van het terrorisme. Mijn vraag is welke stappen het kabinet onderneemt tegen antisemitisme.
De dood doet niet alleen zijn intrede via oorlog en terrorisme. Helaas zien wij ook min of meer gecontroleerd sterven. Als er één thema is waar licht en duisternis tegenover elkaar staan, dan is het wel dit. Met pijn in mijn hart noem ik opnieuw de 30.000 abortussen per jaar in ons land. In de wet staat dat dit alleen mag in noodgevallen. Ik vraag de minister-president: 30.000 noodgevallen, is dat licht of duisternis? Welke acties mogen wij van ons kabinet verwachten als er 30.000 noodgevallen per jaar zijn? Welke mogelijkheden ziet de minister-president om vrouwen betere hulp te bieden, waardoor er lichtpuntjes ontstaan voor vrouwen in echte noodsituaties?
Mevrouw de voorzitter. Ik kan geen enkel lichtpuntje ontdekken in de plannen rond een voltooid leven en een vrijwillig levenseinde, in reactie op het rapport van de commissie-Schnabel. Waarom neemt dit kabinet, dat in zijn laatste periode zit, over een dergelijk beladen onderwerp nog een standpunt in? U weet dat wij, mijn fractie en ik persoonlijk, geloven en belijden dat God het leven geeft en neemt. De Bijbel spreekt daar duidelijke taal over. Gij zult niet doden! In de christelijke kerken wordt dit gebod in een breder perspectief geplaatst door te stellen "dat ik mijn naaste noch met gedachten, noch met woorden of enig gebaar, veel minder met de daad, door mijzelf of door anderen ontere, hate, kwetse of dode". Opnieuw stel ik die eenvoudige vraag: is het vrijwillig levenseinde nu een thema van het licht of van de duisternis?
De fractie van de SGP ziet de overheid als dienares van God. Maar als ik dat nu even zou weglaten en het neutraal zou formuleren, namelijk dat de overheid er ten goede is voor haar burgers, is mijn vraag: past daarbij dat die overheid zelfdoding gaat faciliteren?
Het zal duidelijk zijn: de SGP is voor het leven. Iedereen is waardevol. Als je hier geboren en getogen bent, maar ook als je hier als vluchteling een plaats krijgt. Voor die stroom vluchtelingen is er geen gemakkelijke oplossing. Natuurlijk wil de SGP ook vooral opvangen in de regio. Bij het al dan niet toelaten in ons land, streven we naar rechtvaardigheid en barmhartigheid, met oog voor haalbaarheid om onze eigen identiteit te behouden. Maar een hek om ons land is niet de oplossing. Dan zitten we gevangen in onze eigen vrijheid. Hardvochtig terugwijzen past niet bij een christelijke visie op de mens en de menselijkheid, zeker niet voor de meest kwetsbaren die de duisternis van haat, geweld en geloofsvervolging ontvluchten.
Natuurlijk en gelukkig zijn er ook lichtere thema's. We hebben onderwijs dat klinkt als een klok, zowel openbaar als bijzonder: houden zo! Laten we het komende jaar gebruiken om te vieren dat Nederland, mede dankzij de liberale voorganger van de minister-president, de heer Cort van der Linden, een uniek onderwijsstelsel heeft dat al 100 jaar bestaat. Daarom heeft de fractie van de SGP een verzoek aan de voorzitter van de Staten-Generaal en de minister-president. Wat zou u denken van een feestelijke bijeenkomst in de Ridderzaal, voor de Staten-Generaal en de regering, net als bij het 200-jarig jubileum van het bicamerale stelsel?
We leven in een welvarend land. De economische vooruitzichten zijn beter dan in de vorige jaren. Hoe zorgen we ervoor dat dit voor alle sectoren geldt, ook voor de vissers die vrezen voor de brexit, en voor de melkveehouders die in een juridisch moeras zijn terechtgekomen? Zet de minister-president zich ook persoonlijk in Brussel in voor deze sectoren? Het is positief dat de huizenmarkt aantrekt. De werkloosheid daalt, al gaat het niet erg snel. De overheidsfinanciën komen steeds meer op orde. Complimenten daarvoor, voor zover dit door het kabinet wordt bewerkstelligd! En mooi is ook de koopkrachtverbetering voor iedereen.
Echter, aan de onderlinge verdeling zitten donkere randen, vooral voor de eenverdieners. U wist dat ik erover zou beginnen. Vorig jaar bij de Algemene Politieke Beschouwingen gaf deze Kamer steun aan een motie die de regering verzocht om de kloof tussen een- en tweeverdieners te verkleinen. U weet ongetwijfeld nog dat eenverdieners soms wel vijfmaal zoveel belasting betalen. De kloof is met deze begroting echter niet verkleind, maar verbreed en verdiept. De eenverdiener gaat niet vijfmaal zoveel betalen, maar bijna zesmaal zoveel. Is dat eerlijk? Hoe beoordeelt de minister-president de verdieping van de kloof in het licht van de breedgedragen motie in deze Kamer? Kan hij een reactie geven richting al die mensen die kiezen voor mantelzorg of zorg voor hun kinderen, maar die het gevoel hebben dat ze daarvoor worden gestraft?
Dit heeft ook gevolgen voor een van de kabinetsdoelstellingen, te weten op het terrein van de arbeidsparticipatie. Als voorbeeld noem ik de 400.000 tweeverdieners met kinderen die minder dan €20.000 verdienen. Wordt het tweede inkomen verhoogd van €10.000 naar €20.000, dan hoeven ze daar geen enkele euro belasting over te betalen. Maar een eenverdiener die €22.000 verdient en die zijn salaris opschroeft naar €32.000, houdt van die €10.000 extra inkomsten nog geen €400 netto over. Vindt de minister-president dit reëel? Is hij het met mij eens dat hiermee de prikkel tot arbeidsparticipatie wordt aangetast? Is de minister-president bereid om in kaart te brengen hoe de belastingdruk uitpakt voor verschillende groepen? En is hij bereid om maatregelen te treffen om extreme belastingdruk te verzachten?
Afrondend kom ik tot het volgende. Licht en donker wisselden elkaar af in mijn betoog. Dat was niet om een somber verhaal te houden, maar omdat ik hoop heb op het licht! En omdat de genoemde punten volgens de fractie van de SGP van wezenlijk belang zijn. Zeker, ze zijn genoemd vanuit een levensbeschouwelijk perspectief. Sterker nog, ze zijn genoemd vanuit het diepe geloof dat Gods geboden heilzaam zijn en dat God het goede voor heeft met mensen. Welnu, wij leven in een land dat gestempeld is door de christelijke traditie. Dat verwijst naar Jezus Christus. Hij zegt: "Ik ben het Licht der wereld; die mij volgt zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben". De Bijbel roept ons dus op om te wandelen als kinderen van het licht.
Zo kom ik terug bij mijn kinderen in de Sint-Pietersberg. In die inktzwarte duisternis van de grot kwam de gids terug met zijn lantaarn. Hij droeg het licht en wij volgden hem naar buiten, uit de duisternis, naar het licht.