Behandelfase Eerste Kamer: behandeling in Eerste Kamer afgerond.

document Europese Commissie

COM(2007)359, d.d. 27 juni 2007

commissies Eerste Kamer

beleidsterreinen

Onderhavig voorstel maakt deel uit van de lijst van 24 voorstellen, die door de Tijdelijke Commissie Subsidiariteitstoets aan een toetsing worden onderworpen. Op 27 augustus 2007 heeft de TCS het initiatief, voorzien van een doorverwijzing, onder de aandacht gebracht van de vakcommissies van Eerste en Tweede Kamer ter eigenstandige behandeling.

De commissies voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid en Justitie besloten op 2 oktober 2007 dat zij geen verdere behandeling van onderhavig mededeling nodig achten.

Op 19 september 2007 heeft de staf van de commissie Europese Zaken van de Tweede Kamer een notitie opgesteld met betrekking tot de behandeling van onderhavige mededeling in de commissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Tijdens de commissievergadering op 25 september 2007 heeft de commissie SZW besloten een beleidsambtenaar van de Europese Commissie die betrokken is geweest bij het dossier Flexicurity uit te nodigen voor een toelichting. Daarnaast is het dossier betrokken bij het Algemeen Overleg (AO) van 29 november 2007 ter voorbereiding op de Raad Werkgelegenheid, Sociaal Beleid, Volksgezondheid en Consumentenbescherming (WSBVC-raad).

Nederland steunt de aandacht voor het thema flexicurity op Europees niveau. Nederland heeft de afgelopen jaren al veel op het terrein van flexicurity ondernomen. De wet flexibiliteit en zekerheid, in werking getreden op 1 januari 1999 en in sterke mate gebaseerd op een unaniem advies van sociale partners over flexibiliteit en zekerheid, is een goed voorbeeld hiervan. Door deze wet zijn voor werkgevers de mogelijkheden voor het afsluiten en beëindigen van flexibele contracten verruimd, terwijl de wet tegelijk heeft geleid tot een meer gereguleerde en met zekerheid omgeven arbeidsrelatie voor de werknemer.

Flexicurity is echter meer dan een wettelijk kader voor de inzet van verschillende contractvormen en daarbij behorende ontslagbescherming. Nederland onderschrijft dan ook de overige door de Commissie benoemde componenten van flexicurity: leven lang leren, actief arbeidsmarktbeleid en een modern systeem van sociale zekerheid. Zo vallen de reeds doorgevoerde hervormingen in stelsels van sociale zekerheid, zoals de WIA en de WW, ook onder flexicurity-beleid. Het meest actuele voorbeeld van flexicurity-beleid zijn de voorstellen van het kabinet, waarover advies is gevraagd aan de Stichting van de Arbeid, op het gebied van de modernisering van het ontslagrecht.

Nederland zal het belang benadrukken van leven lang leren in brede zin. Een goede kwaliteit van het initieel onderwijs is immers essentieel om een basis te leggen voor de weerbare werknemers van de toekomst.

Ook de gemeenschappelijke uitgangspunten van de Commissie, die het kader voor lidstaten vormen bij de ontwikkeling van beleidsstrategieën op het terrein van flexicurity, worden door Nederland onderschreven.

De vormgeving van het initiatief, waarbij de Commissie gemeenschappelijke uitgangspunten en een viertal routes heeft ontwikkeld die voor de lidstaten als referentiekader dienen, doet recht aan de verantwoordelijkheid van lidstaten op dit terrein en biedt lidstaten ruimte om hun eigen beleid te formuleren. De gemeenschappelijke uitgangspunten bieden daarbij een titel om de dialoog tussen lidstaten en de Commissie op dit belangrijke terrein aan te gaan en te leren van ervaringen in andere lidstaten.

Nederland heeft er baat bij wanneer arbeidsmarkten in andere lidstaten van de Europese Unie goed functioneren door een juiste balans tussen voldoende flexibiliteit en zekerheid voor werkgevers en werknemers. Dergelijke arbeidsmarkten dragen bij aan het bereiken van de Lissabondoelstellingen.

Met deze mededeling wil de Europese Commissie het debat over flexizekerheid stimuleren, zodat de Europese Raad eind 2007 een reeks gemeenschappelijke beginselen inzake flexizekerheid kan aannemen. De beginselen moeten bijdragen aan (de implementatie van) de geïntegreerde richtsnoeren voor groei en werkgelegenheid, i.c. de werkgelegenheidsrichtsnoeren. Bij een integrale benadering van flexizekerheid gaat het om het gelijktijdig tot stand brengen van een zo groot mogelijke flexibiliteit van arbeidsmarkten, arbeidsorganisatie en arbeidsverhoudingen én het bieden van een zo groot mogelijke zekerheid (onder andere werkzekerheid en sociale zekerheid) aan de werknemers. De Europese Commissie acht bevordering van flexizekerheid in de lidstaten noodzakelijk gelet op de globalisering, i.c. internationale en Europese economische integratie en nieuwe ict-technologieën, de vergrijzing van Europese samenlevingen en als antwoord op het ontstaan van gesegmenteerde arbeidsmarkten. Flexizekerheid moet aldus bijdragen aan het realiseren van de doelstellingen van de vernieuwde Lissabonstrategie.

Het Gezamenlijk verslag over de werkgelegenheid 2007/2008 zou moeten analyseren in hoeverre lidstaten integraal beleid ontwikkelen waarin de vier bestanddelen van flexizekerheid zijn verwerkt. Deze zijn:

• 1. 

  Flexibele en betrouwbare arbeidsovereenkomsten;
• 2. 

  Alomvattende strategieën voor een leven lang leren;
• 3. 

  Een effectief en activerend arbeidsmarktbeleid;
• 4. 

  Moderne socialezekerheidsstelsels.

De wijze waarop deze componenten in hun onderlinge samenhang kunnen bijdragen aan de flexizekerheid wordt toegelicht aan de hand van voorbeelden. De Europese Commissie is voorts samen met de lidstaten bezig indicatoren vast te stellen die gebruikt kunnen gaan worden om de effectiviteit van lidstaatmaatregelen inzake flexizekerheid te meten en onderling te vergelijken (voorlopige lijst in Bijlage III bij deze Mededeling).

In deze mededeling noemt de Europese Commissie verder een reeks voorbeelden voor de nog vast te stellen gemeenschappelijke beginselen van flexizekerheid, die herleidbaar zijn tot de vier componenten van flexizekerheid. Bovendien somt zij in Bijlage I bij de mededeling vier ideaaltypische flexicurity pathways op die kunnen dienen als een soort recept voor EU-lidstaten om specifieke problemen aan te pakken ten einde flexizekerheid te bevorderen. Deze problemen zijn achtereenvolgens: een gesegmenteerde arbeidsmarkt, lage arbeidsmobiliteit, een laag opgeleide beroepsbevolking en veel werklozen met een uitkering.

Het bevorderen van flexizekerheid kost geld, maar levert ook besparingen op, aldus de Europese Commissie. De kosten worden gedragen door de nationale overheid (publieke uitgaven ten behoeve van socialezekerheidstelsels of een activerend arbeidsmarktbeleid), door werkgevers (bijvoorbeeld kosten voor scholing) en door werknemers (bijvoorbeeld via belastingen of kosten voor scholing). De Gemeenschap draagt bij via het Europees Sociaal Fonds, het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling en het Europees Fonds voor de Aanpassing aan Globalisering.

In vervolg op deze mededeling zal de Europese Commissie in 2007 bij haar analyse van de Nationale Hervormingsprogramma's suggesties doen voor de wijze waarop lidstaten bij de beleidsvorming kunnen profiteren van de mogelijkheden van flexiezekerheid en van de geschetste flexicurity pathways. Voorts worden lidstaten uitgenodigd om in hun toekomstige Nationale Hervormingsprogramma's aan hun flexizekerheidstrategieën expliciet aandacht te besteden. De Commissie zal deze strategieën monitoren in de Jaarlijkse Voortgangsverslagen. De Europese Commissie zal voorstellen ontwikkelen teneinde de lidstaten beter te laten leren van elkaars flexizekerheidsbeleid.

De Europese Commissie nodigt sociale partners uit het debat over flexizekerheid op gemeenschapsniveau te intensiveren aan de hand van de vast te stellen reeks van gemeenschappelijke uitgangspunten voor flexizekerheid. De Tripartiete Sociale Top van 2008 zou flexizekerheid tot onderwerp kunnen hebben.

De Raad heeft op 5 december 2007 enkele conclusies aangenomen ten aanzien van onderhavige mededeling.

In de databank EUR-Lex wordt de laatste stand van zaken in de Europese behandeling van het voorstel weergegeven.

Op 29 november 2007 heeft het Europees Parlement een resolutie aangenomen met betrekking tot de onderhavige mededeling.

In de databank OEIL van het Europees Parlement wordt de laatste stand van zaken in de behandeling van het voorstel weergegeven.

In de databank IPEX wordt de behandeling van het voorstel in de diverse (kandidaat) lidstaatparlementen weergegeven.