De Eerste Kamer heeft dinsdag 9 mei oud-senator Ria Jaarsma herdacht. Zij was voor de Partij van de Arbeid bijna zestien jaar lid van de Eerste Kamer, van 23 juni 1987 tot 10 juni 2003, waarvan een klein jaar fractievoorzitter; de eerste vrouwelijke fractievoorzitter in de Eerste Kamer voor de PvdA. Ze was woordvoerder op het gebied van onderwijs en sociale zaken. Ook was ze acht jaar lang voorzitter van de vaste Kamercommissie voor Onderwijs.
Jaarsma werkte al geruime tijd als zelfstandig ondernemer op het gebied van advisering, onderzoek, publiciteit en grafische vormgeving, toen ze politiek actief werd: eerst lokaal, vervolgens provinciaal en in 1987 nationaal als lid van de Eerste Kamerlid.
In een column op de website van de Eerste Kamer schreef Jaarsma in 2000 waarom zij van het Eerste Kamerwerk hield. Allereerst vanwege het deeltijdkarakter: als senator heb je de tijd om wetgeving te spiegelen aan de werkelijkheid. Ten tweede omdat je voor en achter de schermen invloed hebt, bijvoorbeeld om een wetsvoorstel bij te stellen. En als derde reden roemde zij de collegialiteit en samenwerking op inhoudelijk vlak.
Jaarsma publiceerde veel, met name over vrouwenemancipatie, onderwijs en arbeidsmarktbeleid. Samen met Elske ter Veld schreef zij bovendien een boek over Hannie van Leeuwen, getiteld 'Zeg maar Hannie...'. In de geest van de collegialiteit hadden sociaaldemocraten Ter Veld en Jaarsma vaak samengewerkt met christendemocraat Van Leeuwen.
Naast haar werk was Jaarsma actief in organisaties die zich bezighouden met onder andere emancipatie, onderwijs en werkgelegenheid. Zo was ze onder andere voorzitter van het Regionaal Bestuur voor de Arbeidsvoorziening Flevoland, lid van de stuurgroep Emancipatie van de Stichting Interuniversitair Instituut voor Sociaal- Wetenschappelijk Onderzoek en bestuurslid van de Algemene Hogeschool in Amsterdam.
Eerste Kamervoorzitter Jan Anthonie Bruijn zei tijdens de herdenking: "Ria Jaarsma stond bekend als een eigenzinnig, vasthoudend en onafhankelijk politicus die streefde naar - in haar eigen woorden - 'inhoudelijk resultaat, niet om te scoren.' Moge ons respect voor haar persoon en haar verdiensten voor de samenleving en de Nederlandse parlementaire democratie tot steun zijn voor haar familie en vrienden."
Deel dit item: