Verslag van de vergadering van 9 december 2019 (2019/2020 nr. 11)
Status: gecorrigeerd
Aanvang: 20.49 uur
De heer Van Strien i (PVV):
Dank u wel, voorzitter. Ik feliciteer mevrouw Geerdink met haar maidenspeech en ik zie uit naar inhoudelijke discussies met haar in de toekomst. Ik dank vervolgens ook de staatssecretaris en zijn ambtenaren voor de deze keer correcte beantwoording op mijn vragen. Niettemin blijft er een ongekend aantal problematische onderwerpen: extra wetten om aan Europese richtlijnen te voldoen en vooral geen spoor van vereenvoudiging van het belastingstelsel waar al jaren om gevraagd wordt. Ik zal mij moeten beperken om dat in zeventien minuten te bespreken.
In de Algemene Financiële Beschouwingen is al uitgebreid aan de orde geweest hoe de koopkracht de afgelopen jaren fors is achtergebleven bij de economische groei. Dat gaat er door de klimaathysterie niet beter op worden. Gigantische uitgaven die betaald moeten worden uit belastingopbrengsten. Met ons belastingstelsel zelf gaat het ook steeds verder bergafwaarts. Het dolgedraaide toeslagenstelsel, ontstaan uit de voortdurende nivelleringsdrang, is een van de oorzaken. Het is vandaag al herhaaldelijk aan de orde gekomen. In de eerste plaats veroorzaken die toeslagen samen met het inkomensafhankelijk maken van vrijwel alle kortingen vooral voor de middengroepen een bizarre marginale belastingdruk die langer werken of soms überhaupt werken in de weg staat. Daarnaast veroorzaakt het toeslagenstelsel de grootst mogelijke problemen in de uitvoerende sfeer bij de Belastingdienst.
In totaal wordt jaarlijks 12,8 miljard euro aan toeslagen rondgepompt aan 5 miljoen huishoudens. Dat leidde bij de definitieve vaststelling, zo las ik, tot het onvoorstelbare aantal van 2,3 miljoen terugvorderingen, samen voor ongeveer 1 miljard euro, waarvan in 300.000 gevallen tot dwanginvorderingen: beslagleggingen op huizen, auto's enzovoort. In nog eens anderhalf miljoen gevallen bleek de toeslag te laag en dat leidde weer tot 500 miljoen aan nabetalingen. In meer dan de helft van de gevallen was de toeslag onjuist. Dat is een bizar hoog aantal fouten, veroorzaakt door zwalkend beleid, met wanhopige burgers en ambtenaren als gevolg. Inmiddels zijn door dit systeem duizenden burgers zowel financieel als emotioneel aan de rand van de afgrond gebracht.
Voorzitter. Ik wijs daarbij niet in de eerste plaats naar de Belastingdienst. Die mensen zijn opgeleid om geld te innen. De schuld ligt vrijwel uitsluitend bij de politiek en bij de laatste kabinetten, die ieder jaar weer nieuwe vormen van nivellering en scherpslijperij bedenken om het systeem verder te compliceren en daarmee uiteindelijk de belastingmoraal te ondergraven. Ieder jaar hebben we het hier over vereenvoudiging van het systeem. Ieder jaar wordt het ingewikkelder. Ieder jaar worden er toezeggingen gedaan dat het beter wordt. Nooit is overigens gesleuteld om die beloofde €1.000 euro eens terug te geven. Ik herhaal hier nog maar weer de vraag aan de staatssecretaris wanneer die vereenvoudiging komt. Of moeten we hiervoor op een nieuw kabinet wachten? In dat geval is dat een extra reden om te hopen dat zo'n nieuw kabinet er snel komt.
Voorzitter. Box 3 is ook zo'n grabbelton van de overheid. Daar worden burgers gedeeltelijk onteigend omdat ze meer belasting moeten betalen dan ze inkomsten op hun vermogen hebben. Daarmee handelt de regering in strijd met het EVRM, een verdrag waar links Nederland op andere momenten voortdurend mee loopt te wapperen. Ik kom daar straks nog op terug.
Voorzitter. Zowel dit als het vorige kabinet heeft er, door middel van jaarlijkse accijns- en/of btw-verhogingen, een hobby van gemaakt om uiteraard heel Nederland, maar vooral de kleine middenstanders in de hele grensstreek het leven zuur te maken. Door het grote verschil in de prijs voor autobrandstoffen en alcoholische dranken tussen Nederland enerzijds en Duitsland en België anderzijds dat de afgelopen twee kabinetten is ontstaan, zijn niet alleen de benzinepompen, maar ook de middenstanders die zich in de nabijheid van die benzinepompen bevinden, langs het gehele grensgebied gesloten of tot een zieltogend bestaan veroordeeld. Ook dat is weer een nieuwe poging om de middenstand verder de afgrond in te duwen. Ik kan het regelmatig met mijn eigen ogen aanschouwen, want ik woon 30 meter van de Duitse grens af.
We zien ook een verdere verhoging van de tabaksaccijns. Waarschijnlijk leidt deze verhoging door gedragseffecten en illegale handel eerder tot een lagere dan een hogere opbrengst. Ik heb begrepen dat de staatssecretaris aan de overkant een evaluatie heeft toegezegd. Los van het feit dat dat natuurlijk mosterd na de maaltijd is omdat tegen die tijd alweer een aantal middenstanders het loodje hebben gelegd, vraag ik de staatssecretaris of hij zich realiseert dat er een combinatie-effect optreedt. En goedkopere benzine, én goedkopere drank én goedkopere sigaretten drijven steeds meer burgers de grens over om daar inkopen te doen, vooral omdat de koopkracht door de rampzalige achtereenvolgende kabinetten-Rutte ook al achterblijft bij onze buitenlandse buren. De hele middenstand in de grensstreek wordt hierdoor getroffen.
Voorzitter. Ik kom bij de autobelasting. Het kabinet heeft een jaar of tien geleden toegezegd dat de aanschafbelasting voor auto's, de bpm, geleidelijk zou worden afgeschaft. Deze heffing zou in 2018 helemaal verdwenen zijn. Ook dat was weer zo'n in beton gegoten afspraak. Het vorige kabinet-Rutte heeft nog in 2015 beloofd om de bpm stapsgewijs af te bouwen. De aanschafbelasting geldt als fraudegevoelig bij het importeren van tweedehandsauto's. Bovendien proberen veel kopers de belasting te drukken door uit het buitenland te importeren. Vandaar dat de vorige staatssecretaris van Financiën ervan af wilde. Ondertussen is er een hele industrie ontstaan van handelaren die ongebruikte auto's, met of zonder schade, importeren uit het buitenland en deze met winst verkopen in Nederland, gebaseerd op onnavolgbare bpm-berekeningen voor jonge tweedehandsauto's. Uit de memorie van antwoord weten we waar het aan ligt: het Klimaatakkoord. Dat voorziet namelijk niet in een afbouw van de bpm. Dan weten onze burgers ook weer dat het Klimaatakkoord op werkelijk alle terreinen voor zowel geplande als onverwachte lastenverzwaringen zorgt.
Voorzitter. Terwijl de CO2-uitstoot van nieuwe personenauto's volgens berekeningen van BOVAG en RAI Vereniging daalt, weet het kabinet jaarlijks honderden miljoenen extra aan bpm-inkomsten binnen te halen, terwijl die bpm toch CO2-afhankelijk gemaakt is. In 2016 vloeide er nog 1,55 miljard aan bpm de schatkist binnen. In 2017 was dat al 2 miljard euro. Vorig jaar stegen de inkomsten door naar 2,27 miljard euro. En ook voor dit jaar is 2,3 miljard voorzien. Dat is een stijging van 13,5%. Al met al haalt het kabinet in korte tijd ruim 700 miljoen euro per jaar extra binnen aan aanschafbelasting. En dat terwijl de staatssecretaris heeft bezworen dat de totale bpm-opbrengst op basis van het nieuwe meetsysteem voor CO2 gelijk blijft ten opzichte van de geraamde opbrengst, die gerealiseerd zou worden op basis van het oude meetsysteem. Rara, hoe kan dat, zo vraag ik de staatssecretaris. Kan de staatssecretaris zich voorstellen dat dit voor de gewone burger het zoveelste bewijs is van de onbetrouwbaarheid van de overheid?
Voorzitter. Ik kom bij box 3: de rente- en rendementstombola van dit kabinet. We treffen grote vermogens aan bij de pensioenfondsen en in de Quote 500. Zowel de pensioenfondsen als de rijken uit de Quote weten dat grote beleggers gemiddeld mooie rendementen maken, van pakweg zo'n 7% per jaar. Daarnaast hebben we de kleine spaarder, die op dit moment op zijn best nog 0,05% rente op zijn spaarrekening krijgt. En we hebben de iets rijkere middenstander, die zijn bedrijfje verkocht heeft en van dat geld onder andere graag zijn oude dag wil financieren omdat de kassen van de pensioenfondsen op slot zitten. Het lijkt er nu op dat de glossyrijkdom uit de Quote tot een zodanige afgunst en verwarring leidt bij alle rechtgeaarde socialisten dat ze er helemaal groen van zien en niet meer weten wat ze moeten doen. Dat is nog de meest gunstige uitleg: socialisten zijn nu eenmaal dol op andermans geld.
Ik begin bij de pensioenfondsen, die het geld beheren van de gewone Nederlander. Om te verhinderen dat dat geld uit die pensioenfondsen bij de rechtmatige eigenaren terechtkomt, moeten zij zich met een 1.500 miljard aan vermogen onnodig arm rekenen. Ze moeten net doen alsof ze de komende 100 jaar het rendement van de kleine spaarder uit box 3 halen, of misschien zelfs nog minder, namelijk 0%, terwijl de langetermijnrendementen zoals gezegd op zo'n 7% uitkomen. Op deze manier wordt gepoogd gepensioneerden te korten, of in ieder geval te voorkomen dat ze geïndexeerd worden.
Dan de kleine spaarder in box 3. Die wordt aangeslagen voor het percentage uit het verleden. Bij een al tien jaar dalende rente is dat altijd hoger dan wat hij werkelijk ving, maar omdat dat voor hollebolle gijs nog niet voldoende is, krijgt hij de fictie in zijn maag gesplitst dat hij voor een derde van zijn spaarcentjes net zo goed belegt als die pensioenfondsen of de mensen uit de Quote.
Dan de twee categorieën daarboven in box 3. Die worden bijna geheel afgerekend op de rendementen van de pensioenfondsen en de mensen uit de Quote.
Dan ten slotte de vermogens uit de Quote. Die zitten helemaal niet in box 3, maar in box 2. Die betalen overigens, mag ik althans hopen, netjes btw, loonbelasting en weet ik wat al niet en uiteindelijk nog een keer Vpb en, zodra ze het geld uit het bedrijf halen, nog een keer dividendbelasting.
Voorzitter. De conclusie is duidelijk. Ten minste de spaarders betalen meer belasting over hun banktegoed dan wat zij aan rente ontvangen. Pure staatsdiefstal, vinden gedupeerde belastingbetalers. Een excessieve heffing, aldus de Hoge Raad, die volgens deze hoogste belastingrechter niet eindeloos mag voortduren.
Als je de impact van rechterlijke uitspraken over stikstof en pfas beziet, zou je denken dat de staatssecretaris onmiddellijk actie onderneemt. Maar niets is minder waar. De reden daarvoor kun je vinden in de voortgangsrapportage Heffing box 3 op basis van werkelijk rendement uit 2017. Daarin staat wat een heffing op basis van werkelijk rendement in het verleden zou hebben opgeleverd. Daar zien we dat zo'n heffing bijvoorbeeld in het crisisjaar 2008 zou hebben betekend dat de overheid een negatieve opbrengst van 8,8 miljard zou hebben geboekt. De werkelijke opbrengst in dat jaar was ongeveer 4 miljard, zodat beleggers in dat jaar — dat zal socialisten goeddoen — voor ongeveer 13 miljard bestolen zijn. Maar ook werd toen voorzien — let wel: in 2017 — dat de opbrengst van een heffing op het werkelijke rendement bij hypothetische invoering in de jaren 2017 tot 2019 2 miljard minder zou opbrengen dan een heffing gebaseerd op fantasierendementen van toenmalig staatssecretaris Wiebes uit het kabinet-Rutte II. Een angstaanjagend vooruitzicht voor Rutte II. Maar het bedrog gaat vandaag de dag gewoon door, met uitstel, uitstel, uitstel. Schandelijk en onnodig, zeggen deskundigen. Lees de brief van de NOB van 25 oktober jongstleden, zou ik zeggen.
Voorzitter. Een van de argumenten van de staatssecretaris, namelijk dat de operatie na een heffing op werkelijk rendement budgetneutraal moet verlopen, vind ik echt bizar. Dat lijkt op een dief die, nadat hem zijn buit is ontnomen, zegt: dan moet ik naar mijn volgende slachtoffer, want ik werk budgetneutraal.
Voorzitter. Nog een paar laatste woorden over de opslag duurzame energie, de ODE. Nu zijn door de stijgende ODE-tarieven onder andere het mkb, de tuinbouw en publieke instanties zoals scholen en ziekenhuizen weer de sigaar. Deze energiebelasting is werkelijk de nieuwe melkkoe van de regering. De auto is uitgemolken en energie heeft iedereen nodig. Dit alles om op kosten van de belastingbetaler met subsidiestromen te kunnen strooien om een volstrekt oncontroleerbaar en dus onhaalbaar en zinloos doel te bereiken, te weten: de vermindering van CO2-uitstoot. Daar komt binnenkort weer bovenop dat enorme investeringen in het elektriciteitsnet, die nodig zijn om decentraal opgewekte energie terug te leveren aan het net — overigens, op momenten dat niemand die energie nodig heeft — ook weer doorbelast gaan worden. Ook dan zal de gewone burger weer de klos zijn. Denk eens, zo vraag ik dit kabinet, aan de al jaren niet meer stijgende koopkracht.
Voorzitter, ik sluit af. Ik hoop dat dit kabinet zich ook eens deze gewetensvraag stelt: hoelang denkt men hiermee door te kunnen gaan?
De voorzitter:
Dank u wel, meneer Van Strien. Dan geef ik het woord aan de heer Essers namens de fractie van het CDA.