Behandelfase Eerste Kamer: implementatietraject gestart.

document Europese Commissie

COM(2008)464, d.d. 16 juli 2008

rechtsgrondslag

VwEU artikel 53 lid 1 en artikelen 62 en 114

commissie Eerste Kamer

beleidsterrein

Richtlijn 2011/77/EU werd op 27 september 2011 ondertekend door de Raad en het Europees Parlement en gepubliceerd in Pb EU L265 van 11 oktober 2011. De richtlijn dient voor 1 november 2013 te zijn geïmplementeerd.

Implementatie zal geschieden middels een Wijziging van de Wet op de naburige rechten ter implementatie van richtlijn 2011/77/EU van het Europees Parlement en de Raad van 27 september tot wijziging van richtlijn 2006/116/EG betreffende de beschermingstermijn van het auteursrecht en van bepaalde naburige rechten. De Tweede Kamer heeft het voorstel op 19 september 2013 zonder beraadslaging en zonder stemming aangenomen. De Eerste Kamer heeft het voorstel op 8 oktober 2013 als hamerstuk afgedaan (zie Kamerstukken in de serie 33.329).  

Bron: Kwartaaloverzicht omzetting EG-richtlijnen, stand per 1 oktober 2013.

De commissie voor Europese Samenwerkingsorganisaties heeft op 30 september 2008 besloten dat zij onderhavig richtlijnvoorstel onder de aandacht wil brengen van de commissie voor Justitie.

Op 7 oktober 2008 heeft de commissie voor Justitie het onderhavige richtlijnvoorstel besproken en besloten de regering per brief te laten weten dat zij het regeringsstandpunt ondersteunt. Deze brief werd op 21 oktober 2008 verzonden.

Het voorstel heeft ten doel de beschermingstermijn van de naburige rechten van uitvoerende kunstenaars en producenten van fonogrammen te verlengen van 50 tot 95 jaar. Teneinde een passend evenwicht tot stand te brengen tussen het profijt van platenmaatschappijen en bekende artiesten en de eigen sociale en economische behoeften van uitvoerende kunstenaars (m.u.v. de bekende artiesten) voorziet het voorstel in een reeks begeleidende maatregelen, waaronder de oprichting van een fonds voor sessiemuzikanten, de opname van een use it or lose it -clausule in contracten tussen uitvoerende kunstenaars en producenten van fonogrammen en een schone lei-aanpak voor contracten tijdens de verlengingsperiode na het verstrijken van de oorspronkelijke 50 jaar. Dit voorstel houdt een wijziging van Richtlijn 2006/116/EG in.

De effectbeoordeling geeft aan dat de voordelen van termijnverlenging niet beperkt blijven tot bekende uitvoerende kunstenaars. Alle uitvoerende kunstenaars hebben recht op zgn. secundaire inkomstenbronnen, zoals een billijke vergoeding voor uitzending of mededeling aan het publiek van geluidsopnamen die door hen uitgevoerde nummers bevatten. Termijn-verlenging zou waarborgen dat uitvoerende kunstenaars hun hele leven over deze secundaire inkomstenbronnen kunnen beschikken. Op lange termijn zal een verlenging bijdragen aan de culturele verscheidenheid, omdat hiermee de beschikbaarheid van middelen voor de financiering en ontwikkeling van nieuw talent gewaarborgd is.

Sessiemuzikanten hebben baat bij een speciaal voor hen opgericht fonds. Het fonds zou negatieve gevolgen hebben voor de producenten, maar dit moet worden afgewogen tegen de voordelen van de termijnverlenging. Bij een termijnverlenging van 45 jaar zouden de voordelen van de termijn-verlenging voor producenten van fonogrammen terugvallen van €758 tot 607 miljoen (schatting hoogste niveau) of van €39 tot 31 miljoen (schatting laagste niveau). Na analyse van de kostenstructuur van cd's luidt de conclusie van de effectbeoordeling dat producenten ook gedurende de verlenging voldoende gemotiveerd zullen zijn om geluidsopnamen op de markt te brengen en nog steeds ongeveer 17% winst zullen maken.

De use it or lose it -clausule omvat een regeling waarbij bij niet-exploitatie door de fonogrammenproducent binnen een bepaalde termijn de naburige rechten terugvallen aan de uitvoerende kunstenaar. Als de uitvoerende kunstenaar dan niet binnen een jaar tot exploitatie overgaat, vallen de werken in het publieke domein. Dit zou positieve gevolgen voor uitvoerende kunstenaars en de culturele diversiteit hebben. Er zouden geen gevolgen zijn voor platenproducenten en consumenten.

In de databank EUR-Lex wordt de laatste stand van zaken in de Europese behandeling van het voorstel weergegeven.

In de databank OEIL van het Europees Parlement wordt de laatste stand van zaken in de behandeling van het voorstel weergegeven.

In de databank IPEX wordt de behandeling van het voorstel in de diverse (kandidaat) lidstaatparlementen weergegeven.