Verslag van de vergadering van 31 mei 2016 (2015/2016 nr. 32)
Status: gecorrigeerd
Aanvang: 22.35 uur
De heer Diederik van Dijk i (SGP):
Voorzitter. Ik dank de beide ministers hartelijk voor de heldere beantwoording, al is een van hen inmiddels vertrokken. Ik begin mijn bijdrage met Defensie en in bijzonder het Defensiebudget. Dat blijft wat mij betreft een onbevredigend verhaal, hoe sympathiek de minister het ook allemaal verwoordt. Ik zeg dit niet om mijn eigen teleurstellingen te organiseren en ook zeker niet omdat ik de minister geen bloemetje zou gunnen; dat is het allemaal niet. Maar er wordt geschermd met 600 miljoen, wat voor een belangrijk deel simpelweg een tenietdoening is van eerder afgesproken bezuinigingen. Om dat nu "extra geld" te noemen …
De minister van Defensie sprak een aantal keer over een trendbreuk toen zij het had over het budget. Zo'n trendbreuk juich ik van harte toe, maar dan moet het er wel van komen. En de minister haalt er net iets te vaak de zinsnede "afhankelijk van de financiële mogelijkheden" bij. Wat is nu leidend: het budgettaire kader of de veiligheid? Bepaalt de boekhouder uiteindelijk onze veiligheid? Vorige jaren kon het kabinet niet serieus bijplussen vanwege de financiële crisis; nu kan het kabinet niet serieus bijplussen omdat het in zijn nadagen zit. Dat moet toch ook de minister van Defensie erg dwarszitten, zo zeg ik tegen een lege stoel. In ieder geval blijkt maar hoe belangrijk het is dat de Defensieparagrafen van de verkiezingsprogramma's op dit terrein substantieel gevuld gaan worden.
Ik wil tegen de minister van Buitenlandse Zaken nog een opmerking maken over Iran, want in eerste termijn kreeg ik daar geen antwoord op. De sancties zijn opgeheven. Iran drijft weer handel met het Westen en krijgt meer financiële slagkracht. We weten dat Iran ook een serieuze sponsor is van terroristische organisaties. Welke druk wordt er uitgeoefend om Iran daarmee te laten stoppen, zodat het niet alleen een kwestie is van meer vrijheid voor dit land?
Ik kom op mijn laatste punt. Zonder hiermee een hele discussie te willen losmaken: als de tijd ergens níét rijp voor is, is dat in mijn ogen voor een Palestijnse staat. Ik zie daar ook echt niets van voor mij als ik denk aan Hamas en Fatah en hoe die ook elkaar kunnen verslinden. Ik ben bang dat de vorming van zo'n Palestijnse staat simpelweg de vorming betekent van een nieuwe failed state die binnen de kortste keren wordt overgenomen door extremistische Hamasachtige bewegingen. Dat zouden we niet moeten willen.