Wet verlenging loondoorbetalingsverplichting bij ziekte 2003

Dit wetsvoorstel versterkt de verantwoordelijkheden van werkgever en werknemer voor de aanpak van het ziekteverzuim. De kern ligt in de versterking van de financiële prikkels voor werkgever en werknemer, in samenhang met het versterken van de instrumenten.

Het aantal personen dat nu de WAO instroomt is nog steeds te hoog. Dit duidt erop dat in het huidige stelsel de mechanismen en prikkels nog steeds tekortschieten. De voorstellen komen neer op een fundamentele herziening van het huidige stelsel; een wijziging binnen het huidige stelsel - dat gericht is op arbeidsongeschiktheid -lost de gebleken tekorten niet op.

Deze samenvatting is gebaseerd op het wetsvoorstel en de memorie van toelichting zoals ingediend bij de Tweede Kamer.

Het voorstel is op 20 november 2003 aangenomen door de Tweede Kamer. De fractie van de SP stemde tegen. De Eerste Kamer heeft het voorstel op 16 december 2003 als hamerstuk afgedaan.

De wet is opgenomen in Staatsblad 555 van 30 december 2003.

De inwerkingtreding is opgenomen in Staatsblad 556 van 30 december 2003.

Wijziging van enige besluiten is opgenomen in Staatsblad 624 van 9 december 2004.

ingediend

titel

schriftelijke voorbereiding

ondertekening

inwerkingtreding

De artikelen van deze wet treden in werking op een bij koninklijk besluit te bepalen tijdstip, dat voor de verschillende artikelen of onderdelen daarvan verschillend kan worden vastgesteld. In het koninklijk besluit wordt zo nodig toepassing gegeven aan artikel 16 van de Tijdelijke referendumwet.

De versterking van de prikkels wordt als volgt bereikt:

• - 

  de werkgever wordt twee jaar lang verantwoordelijk voor de loondoorbetaling en heeft daardoor forse financiële incentives beschikbaar om een snelle reïntegratie te bewerkstelligen en te besparen op kosten van vervanging: de werkgever krijgt aldus een directe financiële prikkel voor de eerste twee jaar om zo snel mogelijk te investeren in werkhervatting van zijn zieke werknemer;

• - 

  de werknemer krijgt een financiële stimulans, gericht op werkhervatting, door de bovenwettelijke aanvullingen in het tweede ziektejaar, in navolging van afspraken van sociale partners in de Stichting van de Arbeid, te limiteren op 70% van het loon, zodat in het tweede ziektejaar niet meer dan 70% van het loon wordt betaald. De regering acht dit cruciaal. Alleen werknemers die 70% krijgen betaald indien zij niet werken, komen na afloop van het tweede ziektejaar in aanmerking voor een keuring voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. De regering is voornemens dit te regelen in het kader van het nieuwe WAO-complex.

Daarnaast hebben werkgever en werknemer de beschikking over verschillende instrumenten en stimulansen om te werken aan herstel.

3