Dit wetsvoorstel wijzigt de Wet op het financieel toezicht en de Faillissementswet in verband met samenloop van de vordering op de boedel ingeval van noodregeling, surseance van betaling en faillissement en de aanvraag van een vergoeding op grond van de vangnetregeling.
Wanneer een bank failliet wordt verklaard dienen de depositohouders (spaarders en rekeninghouders) twee stappen te ondernemen om de door hen toevertrouwde gelden, of een zo groot mogelijk gedeelte daarvan, terug te krijgen. Enerzijds zullen zij een vordering moeten indienen bij de curator van de failliete bank. Anderzijds zullen zij een aanvraag om een vergoeding op grond van het depositogarantiestelsel moeten indienen bij de Nederlandsche Bank (DNB), als uitvoerder van de vangnetregeling. In de praktijk is gebleken dat in bepaalde gevallen het verschil kon uitmaken in welke volgorde zij deze stappen ondernamen. Zo kon het gebeuren dat twee depositohouders met een vordering van exact dezelfde omvang een verschillend vergoedingspercentage ontvingen. Dit wetsvoorstel beoogt een regeling te geven waardoor het niet langer uitmaakt of een depositohouder zijn vordering eerst bij de curator indient en dan bij de DNB, of eerst bij de DNB en dan bij de curator.
Deze samenvatting is gebaseerd op het wetsvoorstel en de memorie van toelichting zoals ingediend bij de Tweede Kamer.
Het voorstel (TK 31.768 nr. 2) is op 18 december 2008 met algemene stemmen aangenomen door de Tweede Kamer. De Eerste Kamer heeft het voorstel op 10 februari 2009 als hamerstuk afgedaan.
De wet is opgenomen in Staatsblad 106 van 12 maart 2009.
ingediend
11 november 2008titel
Wijziging van de Wet op het financieel toezicht en de Faillissementswet in verband met samenloop van de vordering op de boedel ingeval van noodregeling, surseance van betaling en faillissement en de aanvraag van een vergoeding op grond van de vangnetregelingschriftelijke voorbereiding
ondertekening
- minister van Justitie
inwerkingtreding
Op een bij koninklijk besluit te bepalen tijdstip
4