Behandelfase Eerste Kamer: gepubliceerd in Europees publicatieblad.

document Europese Commissie

COM(2008)704, d.d. 12 november 2008

commissie Eerste Kamer

beleidsterrein

Verordening (EG) nr. 1060/2009 werd op 16 september 2009 ondertekend en gepubliceerd in Pb EU L302 d.d. 17 november 2009.

De commissie voor Europese Samenwerkingsorganisaties heeft op 3 februari 2009 besloten dat zij onderhavig voorstel onder de aandacht wil brengen van de commissie voor Financiën.

Op 10 februari 2009 heeft de commissie voor Financiën het onderhavige voorstel voor kennisgeving aangenomen.

Het voorstel van de Commissie om ratingbureaus te reglementeren, strookt met het subsidiariteitsbeginsel van artikel 5, tweede alinea, van het EG-Verdrag, dat bepaalt dat de Gemeenschap slechts mag optreden indien en voor zover de doelstellingen van het overwogen optreden niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt en zij derhalve, gezien de omvang of de gevolgen van het overwogen optreden, om de volgende redenen beter door de Gemeenschap kunnen worden verwezenlijkt. Ten eerste, kunnen marktdeelnemers en financiële markten in de gehele EG daarvan de negatieve gevolgen ondervinden als een regelgevings- en toezichtkader voor ratingbureaus in één lidstaat tekortschiet of zelfs geheel ontbreekt. Ten tweede, krijgen de ratingbureaus die ratings afgeven waarvan financiële instellingen in de Gemeenschap gebruikmaken, dan te maken met regels die in elke lidstaat hetzelfde zijn. Ten derde wordt het convergentieproces met de rest van de wereld mogelijk bespoedigd doordat de EG met één mond spreekt.

De proportionaliteit van het voorstel wordt negatief beoordeeld. De Commissie meent dat haar voorstel overeenkomstig artikel 5, derde alinea, van het EG-Verdrag proportioneel is: slechts CRAs waarvan de ratings door financiële instellingen voor regelgevingsdoeleinden worden gebruikt en dus grote gevolgen kunnen hebben voor het financiële stelsel worden beoogd. Daarnaast wordt rekening gehouden met kleinere bureaus die een minder complex bedrijfsmodel volgen. Nederland onderschrijft deze redenering in grote lijnen. Er is echter een element aanwezig dat Nederland niet proportioneel acht; in het voorstel staat een bepaling dat ratings alleen gebruikt mogen worden door financiële instellingen indien de CRA in Europa geregistreerd is. Onverkorte toepassing van dit principe leidt ertoe dat financiële instellingen dan mogelijk verlies zullen moeten nemen op instrumenten waarvoor geen EU-rating bestaat als gevolg van deze de facto handelsbeperking of twee ratings voor het instrument moeten vragen, hetgeen zal leiden tot extra kosten voor de financiële instellingen. Deze bepaling is naar het oordeel van Nederland niet proportioneel.

Gezien het vertrouwen in, het belang van en het gebruik van credit ratings o.a. in wet- en regelgeving en het mondiale karakter van credit ratings, is het noodzakelijk om het doel te bereiken op Europees (idealiter op mondiaal) niveau regelgeving te creëren. Om deze redenen is regelgeving op Europees niveau ten aanzien van CRAs noodzakelijk en wenselijk. Wel zal het voorstel kwalitatief nog verbeterd moeten worden.

De hoofdlijnen van het voorstel t.a.v. Credit rating agencies (CRAs) zijn als volgt. De Commissie voorziet een vergunningsplicht voor CRAs die actief willen zijn in de EU. Om daarvoor in aanmerking te komen moet een CRA voldoen aan

• 1) 

  transparantie- en rapportageverplichtingen,
• 2) 

  corporate governance eisen (onder meer management van belangenconflicten) en
• 3) 

  kwaliteitsstandaarden inzake het rating proces (bijvoorbeeld monitoring van bestaande ratings).

De Commissie heeft voor deze voorwaarden mede gebruik gemaakt van de bestaande standaarden van de IOSCO Gedragscode voor CRAs. Na vergunningverlening zal op grond van dezelfde voorwaarden doorlopend toezicht worden uitgeoefend door de bevoegde toezichthouder(s). In het voorstel is de toezichtstructuur nationale vergunningverlening en nationaal toezicht met sterke coördinatie door CESR en betrokkenheid van andere toezichthouders.

Bij de impact assessment had de wetgevende optie, met name op het punt van effectiviteit en zekerheid, duidelijke voordelen ten opzichte van de andere beleidsopties, omdat de andere opties (zelfregulering of een aanbeveling) niet kunnen leiden tot juridisch bindende

voorschriften en een handhavingsmechanisme. Voorts is wetgeving het beste middel om te

zorgen voor één kader voor de gehele EU en voor een efficiënt tegenwicht tegen andere

belangrijke rechtsgebieden, zoals dat van de VS. De financiële lasten voor een CRA bij de optie wetgeving bestaan volgens de berekeningen van de Europese Commissie uit € 18.416 jaarlijkse kosten en € 313.743 voor éénmalige aanpassingen van het Europese systeem, het beleid en de procedures.

Verordening (EG) nr. 1060/2009 werd op 16 september 2009 ondertekend en gepubliceerd in Pb EU L302 d.d. 17 november 2009.

In de databank EUR-Lex wordt de laatste stand van zaken in de Europese behandeling van het voorstel weergegeven.

Op 23 april 2009 heeft het Europees Parlement een wetgevingsresolutie aangenomen met betrekking tot het voorstel voor een verordening.

In de databank OEIL van het Europees Parlement wordt de laatste stand van zaken in de behandeling van het voorstel weergegeven.

In de databank IPEX wordt de behandeling van het voorstel in de diverse (kandidaat) lidstaatparlementen weergegeven.