De Staten-Generaal vertegenwoordigen het Nederlandse volk. Maar wat betekent dit precies, vertegenwoordigen? Je kunt het zo bekijken dat de Staten-Generaal in zekere zin het volk zíjn, maar dan in het klein. Het idee van een democratie is dat iedere burger mag meebeslissen over wetgeving. Nederland heeft echter te veel inwoners om allemaal samen te kunnen komen om persoonlijk te stemmen, en dit was ook al zo toen in 1815 de Staten-Generaal werden opgericht. Om deze reden is gekozen voor een vorm van democratie waarin het parlement wordt beschouwd als een afspiegeling van de Nederlandse bevolking: een representatieve (vertegenwoordigende) democratie.
Als bepaalde klachten of wensen door voldoende mensen worden gedeeld, is het de bedoeling dat ze worden opgepikt door de leden van de Staten-Generaal. Zij kunnen er dan immers met wetsvoorstellen voor zorgen dat de wetten en regels van het land aansluiten op de wensen en behoeften van de Nederlanders. Contact tussen burgers en volksvertegenwoordigers is dus erg belangrijk.
Burgers proberen hun wensen op allerlei manieren bij volksvertegenwoordigers onder de aandacht te brengen. Zij doen dit bijvoorbeeld door naar Den Haag te komen en daar te demonstreren onder de ogen van de Staten-Generaal. Hier heeft iedereen in Nederland het recht toe. Sinds 1815 kan ook iedere Nederlander een petitie indienen. Op deze manier kunnen mensen of groepen hun mening geven over een onderwerp dat de overheid aangaat. Zowel de Eerste als de Tweede Kamer neemt petities in ontvangst.
Wat niet mag, is in de vergaderzaal vanaf de publieke tribune een standpunt kenbaar maken. Dit verstoort niet alleen het debat. Het is ook in strijd met het idee dat het volk in de Kamer wordt vertegenwoordigd door zijn gekozen vertegenwoordigers. Het kan dan namelijk niet tegelijkertijd worden vertegenwoordigd door individuele burgers op de publieke tribune. Sinds 2006 bestaat er voor burgers toch één mogelijkheid om hun zaak zelf te bepleiten: wanneer zij 40.000 handtekeningen verzamelen, mogen zij een bepaald onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer plaatsen en bij dit verzoek ook een mondelinge toelichting geven.