Elke week ervaar ik het binnenlopen op het Binnenhof weer als een bijzonder moment. Wat geweldig, dat ik hier dinsdags mag vertoeven. Vertoeven is misschien niet het goede woord, dat klinkt alsof je een beetje zit te keuvelen en te borduren de hele dag. Dat is dus bepaald niet waar. Zodra we de deur binnen zijn begint een geanimeerde drukte. Pieper pakken, presentielijst tekenen, post pakken, koffie vragen en heel veel handen geven.
Om 10.45 uur begin van de fractievergaderingen:
De fractievergaderingen van de VVD-fractie verlopen steeds in zeer goede harmonie, met pittige, inhoudelijke discussies. Soms is het moeilijk voor mij, om de discussie kort en bondig samen te vatten. 19 Kamerleden betekenen soms 19 originele interessante visies over een wetsontwerp. De woordvoerder houdt meestal serieus rekening met de mening van de fractieleden.
De discussie die op dit moment weer gaande is over de positie van de Eerste Kamer houdt ons af en toe bezig, maar we besteden daar vooral niet overbodig veel tijd aan. Beter is het meer tijd te besteden aan de wetsvoorstellen die voorliggen, dan te lang te filosoferen over je eigen positie. De VVD-fractie is namelijk nadrukkelijk van mening, dat er geen reden is om die discussie over de positie van de Eerste Kamer weer uitvoerig aan te gaan. In de notitie "Reflecties over de positie van de Eerste Kamer" en ook in de nota naar aanleiding van het verslag ontbreekt een analyse van "Het Probleem". Ik hoop erg dat de minister naar aanleiding van de brief van de commissie Binnenlandse Zaken, waarin we expliciet vragen al onze vragen te beantwoorden, wel die analyse geeft. We wachten dat rustig af.
Er komen binnenkort wel een aantal wetsvoorstellen bij de Eerste Kamer binnen, die op z'n zachtst gezegd gevoelig liggen. In de eerste plaats de Euthanasiewet, die inmiddels in behandeling is genomen. In Nederland denken we daar verschillend over, maar verontrustend is de felheid waarmee er vanuit Europa op dit wetsontwerp wordt gereageerd. Vorige week sprak ik Jan Kees Wiebenga (Europarlementariër) hierover, die meldde dat in de Brusselse wandelgangen acties gaande zijn om het Nederlandse Euthanasiebeleid door het Europees Parlement te laten veroordelen. Merkwaardig, over dit onderwerp heeft het Europees parlement nu eens een keer niets te zeggen. Het gaat hier om het strafrecht en dat is een sector waarvan het bij uitstek niet de bedoeling is dat te vergemeenschappelijken. Het "probleem" van onze Euthanasiewet is dat wij er al twintig jaar over praten en beleid maken, heel zorgvuldig. In andere landen is dit onderwerp nog heel erg in de taboesfeer, en daarom vol vooroordelen.
In dit verband wil ik toch ook een opmerking maken richting de partijvoorzitter van het CDA, die kort voor Kerstmis een ieder opriep om toch vooral tegen de Euthanasiewet te lobbyen bij de VVD in de Eerste Kamer. Ik heb er ernstig bezwaar tegen dat wij op die manier misbruikt worden, zo van "wij hebben onze zin niet gekregen in de Tweede Kamer, dus gaan we de Eerste Kamer maar belagen". Een gezonde lobby hoort aan de overzijde te geschieden.
Over de andere gevoelige wetsvoorstellen zal ik in deze column maar niks zeggen, dat zien we te zijner tijd wel.
Nog een paar maanden zal ik het burgemeestersambt combineren met het Eerste-Kamerlidmaatschap. Met heel veel plezier combineer ik beide functies. Mijns inziens beïnvloeden beide functies elkaar positief. In Heemstede kan ik vaak vertellen over de nieuwste ontwikkelingen in Den Haag, ik geef de ambtenaren vaak stapels witte stukken, die ik niet nodig heb.
In "Den Haag" komt ook mijn ervaring in een dorpse gemeente goed van pas. Ik ben zeer breed op de hoogte van alle zorgen en geluksmomenten van gemeenten. Constant klagen gemeenten steen en been over de stortbuien aan regels en circulaires, die steeds over hen uitgestort worden. Het is nauwelijks goed te verwerken voor een gemeente. Van zelfstandig optreden blijft op zo'n manier weinig over. Maar goed ik zal niet mee gaan klagen, probeer juist altijd alles positief te duiden.
Ik vind het overigens wel sneu voor Johan Stekelenburg dat hij na mei als enige burgemeester in de Eerste Kamer overblijft. Heel eenzaam! Misschien zal het CDA nog wel eens van mening veranderen: het is mijns inziens een onnodige en bestuurlijk gezien slechte regel dat dubbelfuncties bij het CDA verboden zijn.
Natuurlijk moeten er geen 75 burgemeesters in de Eerste Kamer zijn; juist de zeer grote variëteit in achtergronden en opleidingen van de leden maakt de Eerste Kamer als geheel extra sterk.
Goed, terug naar de dinsdagmorgen tien uur. Het is een voorrecht op die dag en dat uur over het Binnenhof naar de Eerste Kamer te wandelen.
Deze column is op persoonlijke titel geschreven